Życie Świętej równej apostołom Marii Magdaleny

wpisŚwięta równa apostołom Maria Magdalena urodziła się we wsi Magdala nad jeziorem Genezaret, położonej około czterech kilometrów na północny zachód od miasta Tyberiady w Syrii. W młodości opętały ją złe moce.

Ewangelia opowiada o tym, jak Chrystus chodził po miastach i wsiach, zwiastując dobrą nowinę o Królestwie Bożym, oraz kilku kobietach, które On uleczył od złych duchów. Wśród nich była Maria z Magdali. Jezus Chrystus wyrzuca z niej złe moce, siedem złych duchów,[1] odtąd rozpoczyna ona swoje nowe życie, przyłącza się do grona Jego słuchaczy i wraz z innymi niewiastami troszczy się o wędrujących z Nim ludzi. Podążając za Zbawicielem staje się Jego wierną i oddaną uczennicą. Maria Magdalena była gorliwą chrześcijanką, której wiary i miłości do Chrystusa nie mogło pokonać nic na świecie. Ewangelie świadczą, że była ona obecna podczas ukrzyżowania i śmierci Jezusa[2] oraz zdjęcia Jego ciała z krzyża i pogrzebu. Maria Magdalena była również jedną z trzech niewiast, które udały się do grobu aby namaścić ciało Ukrzyżowanego. Stała się ona pierwszym świadkiem Jego Zmartwychwstania, bowiem ujrzała odwalony kamień od grobu, przerażona, że Żydzi zbezcześcili ciało Zbawiciela wyrzucając je w niewiadome miejsce, pobiegła do apostołów i powiadomiła ich o tym. Następnie sama wróciła do grobu zobaczyć Zmartwychwstałego który objawił się jej jako pierwszej. Była pierwszą osobą, która tę nowinę miała ogłosić całemu światu[3].

   Całe późniejsze życie Marii Magdaleny było przykładem służby chrześcijaństwu. Wraz z apostołami nauczała w krajach pomiędzy Italią a Azją Mniejszą nieustannie głosząc ewangelię oraz opowiadając o Ukrzyżowaniu i Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Tradycja opowiada o tym, jak znalazła się w Rzymie, gdzie ze słowami „Chrystus Zmartwychwstał” przyniosła groźnemu cesarzowi Tyberiuszowi jajko – symbol nowego życia – które w jego dłoniach zmieniło kolor na czerwony. Gdy przybyła do Efezu, dołączyła do apostoła Jana Teologa, by wraz z nim szerzyć wiarę chrześcijańską. Czyniła to z wielką gorliwością i odwagą do końca swego życia. Zmarła w Efezie i tam znajdował się jej grób. W roku 899 jej relikwie zostały przeniesione przez cesarza bizantyjskiego Leona Mądrego do Konstantynopola.

   Za swą służbę Cerkwii św. Maria Magdalena została nazwana „równą apostołom”. Jej kult jest powszechny w Cerkwii prawosławnej jak również Kościele rzymskokatolickim. Na ikonach jest przedstawiana jako niewiasta w średnim wieku odziana w długą szatę. Biała chusta przykrywa jej długie włosy. W prawej ręce trzyma krzyż, a w lewej naczynie z olejkiem. Czasem występuję w bogatym książęcym stroju lub trzyma gałązkę palmową, jajko, księgę na znak swej działalności apostolskiej. Maria Magdalena pojawia się również na ikonach Ukrzyżowania Chrystusa, Zdjęcia z Krzyża, złożenia Chrystusa do grobu. Jako jedna z trzech niewiast jest przedstawiana przy pustym grobie Zmartwychwstałego, gdzie Chrystus rozmawia właśnie z nią. Znana jest również biblijna scena namaszczenia przez nią stóp Chrystusa jako wyraz skruchy ze strony grzesznicy.

   Uroczyście śpiewamy, że „…przez Krzyż nadeszła radość całemu światu”. Dziś nadeszła też radość dla ziemi Bielskiej, gdyż jego święta cząstka jest obecna wśród nas. Z tego Krzyża św. Maria Magdalena swoimi rękoma z Józefem i Nikodemem zdejmowała ciało Chrystusa, by złożyć Je do grobu a następnie cieszyć się z faktu jego Zmartwychwstania. Czcigodna relikwia świętej dłoni Marii Magdaleny, jest to ta dłoń, która miała namaścić ciało Zmarłego, a stała się symbolem życia.

   Święta Maria Magdalena wykazała się wielka odwagą i determinacją w wędrówce do Grobu, odwagą jakiej zabrakło apostołom, odwagą jakiej często brakuje chrześcijanom w trzecim tysiącleciu. Prośmy by siła łaski Bożej bijąca z ciepłej dłoni świętej Marii Magdaleny dodała mam odwagi i mądrości Bożej a święty Krzyż chrystusowy dał nam siły by nie zagubić się w tym świecie, lecz dotrzeć do Królestwa Bożego.

[1] Mk.16,9; Łk. 8,2

[2] Mk 15,40; Mt. 27,56; J 19,25

[3] J 20,18

Zdjęcia z pobytu relikwi  w Bielsku Podlaskim

Oprac.i foto ks.Adam Dzienisiuk