Św. wielkiej męczennicy Barbary

ww-17 grudnia Cerkiew czci pamięć wielkiej męczennicy Barbary. Jest to święto parafialne w jednej z bielskich parafii, Zmartwychwstania Pańskiego.  Uroczystościom świątecznym przewodniczył Abp Bielski Grzegorz w asyście licznie zebranego duchowieństwa.Śpiewał chór pod dyr.Ewy Tarasiuk. Kazanie ewangeliczne wygłosił ks.Paweł Zabrocki z cerkwi św.arch.Michała. Zwieńczeniem Boskiej Liturgii było nabożeństwo dziękczynne do świętej wielkiej męczennicy Barbary. Na zakończenie Władyka nawiązał do słów ks.Pawła. Prosił aby starać się naśladować świętą, podziękował za wspólną modlitwę i złożył życzenia wszystkim Barbarom.
BARBARA, wielka męczennica (Wielikomuczenica Warwara), 4/17 grudnia. Żyła najprawdopodobniej w III w. Pochodziła z fenickiego miasta Heliopolis i była córką znanych i bogatych rodziców. Cechowała się wyjątkową urodą.Matka Barbary zmarła wcześnie. Jej ojciec, będący poganinem, całą swą miłość przelał na córkę. Pragnął wychować swą jedynaczkę w pogaństwie. W tym celu zbudował specjalną wieżę, w której zamieszkała Barbara z wychowawczynią i kilkoma niewolnicami. Prowadzone w samotności rozmyślania naprowadziły ją na myśl o Jedynym Stwórcy świata. Wkrótce potem dziewczyna przyjęła chrzest i odważnie wyznała ojcu, że jest chrześcijanką.Tradycja mówi, że kiedy ojciec Barbary – Dioskuros – dowiedział się o tym, bardzo się rozgniewał. Barbara uciekła i schroniła się w skale, która w cudowny sposób miał otworzyć się przed nią. Zdradzona przez pastucha, którego owca przemieniła się w szarańczę, została zamknięta w więzieniu. Ojciec wydał ją na straszne tortury. Następnie rozkazał doprowadzić córkę do wielkorządcy Marcjana. Prośbą i groźbą starał się skłonić Barbarę do wyrzeczenia się Chrystusa. Gdy jednak święta nie ustąpiła, Marcjan rozkazał bić ją żyłami wołowymi i później, ledwie żywą, wtrącić do więzienia. Następnego dnia sam ojciec ściął głowę jedynej córce. Miało to miejsce około 306 r.W IV lub VI w. relikwie św. Barbary przeniesiono do Konstantynopola i umieszczono w przepięknej świątyni zbudowanej specjalnie ku jej czci. W 1108 r. umieszczono je w Kijowie, gdzie znajdują się do dnia dzisiejszego.Barbara uważana jest za jedną z największych świętych kobiet zarówno przez Cerkiew, jak i Kościół rzymskokatolicki. Wierni modlą się do niej, by nie doświadczyć nieoczekiwanej, pozbawionej pokuty i Eucharystii śmierci, gdy jest smutno na duszy oraz w intencji zdrowia dzieci. Czci się ją jako patronkę lekkiej i spokojnej śmierci.