²² Zaraz potem ponaglił uczniów, by wsiedli do łodzi i udali się przed Nim na drugi brzeg, zanim odprawi tłumy. ²³ Po odprawieniu tłumów wszedł na górę, aby się modlić samotnie. Gdy wieczór zapadł, pozostał tam tylko On. ²⁴ Tymczasem łódź była już wiele stadiów od lądu, lecz spychały ją fale, bo wiatr był przeciwny. ²⁵O czwartej straży nocnej przyszedł do nich, idąc po jeziorze. ²⁶ Gdy uczniowie zobaczyli Go idącego po jeziorze, przerazili się i mówili: „To jest zjawa”. I ze strachu zaczęli krzyczeć. ²⁷ A Jezus zaraz odezwał się do nich, wołając: „Odwagi! To ja jestem. Nie bójcie się!”. ²⁸ Piotr odzywając się rzekł Mu: „Panie, jeśli to Ty jesteś, rozkaż, abym przyszedł do Ciebie po wodzie”. ²⁹ On powiedział: „Przyjdź!” Wyszedłszy z łodzi, ruszył Piotr po wodzie i doszedł do Jezusa. ³⁰ Gdy jednak poczuł gwałtowny podmuch, strach go zdjął. Kiedy zaczął tonąć, krzyknął mówiąc: „Panie, ratuj mnie!” ³¹ Jezus natychmiast wyciągnął rękę, chwycił go i rzekł: „Dlaczego zwątpiłeś, małej wiary?” ³² Kiedy weszli do łodzi, wiatr ustał. ³³ Ci zaś w łodzi oddali Mu pokłon i mówili: „Naprawdę jesteś Synem Bożym”.